Sun Simiao (VI/VII w) – był jednym z najwybitniejszych lekarzy w historii chińskiej medycyny. Następne pokolenia nadały mu tytuł „Boga Medycyny” co pokazuje jak niezwykłym specjalistą w tej dziedzinie był.
Był bardzo chorowitym dzieckiem i już wtedy postanowił, że zostanie lekarzem. Od początku ciężko studiował i nie tylko poznawał wiedzę medyczną, która była wykładana w szkole, ale był też zapalonym „zbieraczem” różnych recept ziołowych czy innych remediów, które miały renomę skutecznych a były przekazywane w jakiejś linii rodzinnej czy nawet wśród wiejskich lekarzy. Jako specjalista był w stanie ocenić ich wartość, dlatego potrafił przemierzyć setki kilometrów a nawet zapłacić duże pieniądze za takie receptury. Tworzył też własne recepty ziołowe, które miały reputację niezwykle skutecznych w różnych dolegliwościach.
W wieku 32 lat opublikował 30 tomowe dzieło „Bei Ji Qian Ji Yao Fang (Najważniejsze Recepty w Poważnych Stanach O Wartości 1000 sztabek złota” a w wieku 101 lat zdążył opublikować „Qian Jin Yi Fang” (suplement do powyższej) również 30 tomowe.
W medycynie chińskiej był specjalistą w zakresie chorób wewnętrznych (interna), chirurgii, ginekologii, pediatrii i okulistyce. Jego rozległa wiedza obejmowała też Yang Sheng (profilaktykę zdrowia), dietoterapię, akupunkturę i moksybucję. W jego czasach ginekologia i pediatria były jednym działem. To właśnie Sun Simiao postulował ich rozdzielenie na 2 osobne działy chińskiej medycyny. Co także ważne mimo, że ginekologia i pediatria były już na dobrym poziomie o czym może świadczyć już historia dzieciństwa samego Sun Simiao, w samej chińskiej medycynie nie były traktowane jako najważniejsze działy. To także zmienił ten wybitny lekarz, który jak wskazuje dr Sabine Wilms wskazał, że pediatria i ginekologia powinny być najważniejszymi działami medycyny, ponieważ to kobiety i dzieci są „korzeniami” społeczeństwa i to one wymagają specjalnej troski.
Sun Simiao znany był też z dekalogu dla lekarzy chińskich, w którym wskazywał na ważność cech moralnych w tym zawodzie uwzględniając też współczucie dla pacjenta.
W swoim życiu realizował to co głosił i jak napisałem wyżej dożył 101 lat w VII wieku. Jaki to niesamowity wynik niech pokaże Państwu to, że na początku XIX wieku w Europie średnia wieku to 36 lat.
