ZIELE MNISZKA

PU GONG YING. Herba Taraxaci*. Zioło o smaku gorzkim, słodkim i zimnej termice, działa w kanale Wątroby, Żołądka i Pęcherza Moczowego. Należy do grupy ziół usuwających toksyczne gorąco.

*Całe rośliny Taraxacum mongolicum Hand. Mazz., T. sinicum Kitag. lub inne gatunki mniszka.

• Polecany osobom z objawami Gorąca i Gorącej Wilgoci.
• Usuwa Gorąco, zwłaszcza z Wątroby (zaczerwienienie, obrzęk i ból oczu, łagodzi nerwowość, rozdraznienie).
• Detoksykuje (obrzęk gardła i dziąseł).
• Ułatwia diurezę.
• Zmniejsza ropnie i rozprasza nagromadzenia – zwłaszcza stwardniałe, zewnętrzne i wewnętrzne (ropnie piersi i ropnie jelit).
• Oczyszcza Gorącą Wilgoć (żółtaczka, bolesne oddawanie moczu).
• Leczy skórę – nadaje się do użytku zewnętrznego, w przypadku wysypek skórnych i podrażnień (zmiany zaczerwienione, ciepłe w dotyku, z wysiękiem lub bez). Stosować w postaci wywaru.
• Ze względu na Zimną naturę i gorzki smak nie polecany osobom z objawami Zimna. U osób ze słabą Śledzioną może doprowadzić do biegunek. Czyli, jak słaba, wychłodzona kobieta z problemami trawiennymi będzie chciała  się oczyścić, robiąc kurację z mniszka to sobie po prostu zaszkodzi. 

Dawkowanie: 9-15g suchego zioła na dzień w recepturze. Jeżeli używamy świeżego zioła dawkę należy podwoić.

Zbiór:  surowiec zielarski – korzeń, liść lub lepiej całe ziele i sam kwiat – Radix, Folium vel Herba et Flos Taraxaci. Korzeń wykopuje się na wiosnę lub w jesieni, choć jest bardzo wartościowy cały rok; liście lub ziele zbiera się od wiosny do jesieni; natomiast kwiaty w czasie kwitnienia. Wszystkie surowce należy wysuszyć w temp. do 40 stopni.

W Europejskim ziołolecznictwie:

• Mniszek od dawna był lubianym i powszechnie stosowanym środkiem żółciotwórczym, żółciopędnym, wzmagającym diurezę, pobudzającym przemianę materii, odtruwającym, poprawiającym trawienie.
• Kwiaty z mniszka regulują miesiączkowanie i znoszą napięcie przedmiesiączkowe. Zalecane były dawniej przy upławach i niskiej płodności.
• Napar, odwar i sok z mniszka rozkurczają mięśnie gładkie, regulują wypróżnienia. Wspomagają leczenie chorób skórnych i otyłości. Obniżają poziom cukru we krwi, dlatego są zalecane w fitoterapii cukrzycy i przy złej tolerancji glukozy.
• Mniszek ma również wyraźne działanie przeciwmiażdżycowe. Zapobiega odkładaniu złogów i kamieni żółciowych w układzie żółciowym. Zapobiega zastojom żółci. Jest uznawany za czynnik ochraniający wątrobę przed uszkodzeniem, marskością i stłuszczeniem.
• Korzeń mniszka ma właściwości prebiotyczne. Wielokrotnie był zalecany w leczeniu niedokrwistości, białaczki i chorób nowotworowych.
• Młode listki mniszka nadają się do spożywania w stanie surowym, w formie sałatek wiosennych czyszczących krew o odtruwających wątrobę, np. z oliwą, śmietaną.

W aptekach dostępny jest sok z mniszka stabilizowany etanolem, ponadto ziele i korzeń mniszka krojone.

Botanika: Mniszek (Taraxacum F.H. Wigg.) – rodzaj byliny z rodziny astrowatych (Asteraceae). Występuje w  Europie, w Azji i północnej Afryce. Zawleczony został na wszystkie inne kontynenty. Kwitnie od maja do czerwca. Roślina pospolita, rośnie na łąkach, na ugorach, w sadach i na pastwiskach, często tworzy duże zbiorowiska. Wykorzystywany jako rośliny jadalne, pastewne, miododajne i lecznicze.

Zamieszczony opis absolutnie nie nadaje się do stawiania samodzielnych diagnoz, udzielania terapeutyczny zaleceń, przyjmowania ziół bez odpowiedniego wykształcenia w zakresie ziołolecznictwa Medycyny Chińskiej. W przypadku zachorowania nie może on zastąpić diagnozy lekarza ani leczenia.