Pewni badacze sprawdzili efektywność qigongu na studentach studiów o kierunku doradczym. Stwierdzili, że qigong nie tylko jest bardzo szybki w swoim działaniu (nawet dla tych, którzy pierwszy raz go próbowali) i w związku z tym jego efekty są lepiej osiągalne niż w przypadku medytacji czy jogi.
Studenci byli poddawani badaniom przez okres 3 lat i mieli od 20- 50 lat. Nigdy wcześniej nie ćwiczyli qigongu. Studenci ćwiczyli formę 8 Kawałków Brokatu (Ba Duan Jin). Ćwiczenia odbywały się dwa razy w tygodniu po 75 minut. Studenci relacjonowali swoje wrażenia z treningu qigong po każdych zajęciach pisemnie (nie mając wyznaczonych ram długości opisu). Opisy były wypełniane anonimowo.
Opisy dotyczyły trzech sfer: fizycznej, emocjonalnej i mentalnej.
Wrażenia po pierwszych sesjach w sferze fizycznej opisywano następująco: studenci poczuli zmianę w poziomie energii (więcej), równowadze (lepsza) i temperaturze ciała (wyższa – zrobiło im się cieplej). Te ćwiczenia dały im też więcej spokoju, uczucie zrelaksowania się i lepszego ugruntowania. Odczuli także efekty na poziomie oddechu – głębszy i wykonywany z większą uważnością. Oprócz tych pozytywnych doznań niektórzy mieli również odczucie zawrotów głowy, nudności, sztywności a nawet bólu w obszarach ciała, które w danym ćwiczeniu były używane.
Wrażenia w sferze emocjonalnej: przy pierwszych zajęciach wielu uczestników było podenerwowanych albo podekscytowanych. Niektórzy studenci czuli niepokój z powodu uczenia się czegoś zupełnie nowego i nie wiedzieli czego się spodziewać. Natomiast zdecydowana większość po zajęciach czuła już spokój, opanowanie. Niektórzy mówi, że czuli się bardziej zrelaksowani.
Wrażenia w sferze mentalnej: na początku, wielu uczestników czuło się rozproszonych, natomiast po zajęciach stwierdzili, że podczas praktyki czuli duże skupienie na chwili obecnej wykonując te ćwiczenia. Uczucie to jednak szybko ich opuściło po zajęciach gdy znów się rozproszyli. Podczas ćwiczeń studenci odczuli uspokojenie na poziomie myśli (pojawiało się ich znacznie mniej niż przed rozpoczęciem zajęć). Przed zajęciami uczestnicy odczuwali w umyśle silną obecność trybu oceniającego tzn. zależało im bardzo, aby wszystko wykonywać prawidłowo. Podczas zajęć ten tryb oceniający wyłączył się i mogli się bardziej zrelaksować w trakcie ćwiczeń.
Po 15 tygodniach eksperymentu opisywane zmiany w sferze fizycznej, emocjonalnej i mentalnej pozostały zgodne z tym co powyżej opisano. Jednak następna część odpowiedzi różniła się nieznacznie, ale znacząco w rodzaju zarejestrowanych zmian u studentów.
Fizyczne zmiany: studenci informowali o wzmocnieniu uważności ich fizycznych doświadczeń. Oprócz tego, podobnie jak to było z wrażeniami z pierwszych treningów, tak i teraz znów mówiono o wzmocnieniu poziomu energii, zmianach w temperaturze ciała, wzmocnieniu świadomości równowagi i poczuciu ugruntowania. Niektórzy także odczuwali zawroty w głowie, ale nikt – w przeciwieństwie do pierwszych doświadczeń – nie odczuwał już nudności. Tym razem studenci już nie zwracali uwagi na odczuwanie sztywności w różnych częściach ciała, ale też nikt już nie zgłaszał wrażenia większej relaksacji po treningu. Studenci za to mieli nowe wrażenia silniejszego odczuwania siebie w swoim własnym ciele. Pogłębiły się także doznania związane z oddychaniem, które stało się jeszcze bardziej uważne a zarazem naturalne (zgrywanie oddechu z ruchami i pracą umysłu nie wymagało już wysiłku i takiego skupienia jak 15 tygodni wcześniej). Doznanie oddechu teraz było także mocno powiązane z odczuwaniem energii w organizmie. Jeden ze studentów opisał to tak: „To co rzuciło mi się w oczy w praktyce qigongu, to głębokość oddechu. Głębokie oddychanie, głębokie wdychanie i silne wydychanie naprawdę wzmacnia moją energię i wycisza mój umysł. To jest prawie jak oczyszczenie moich płuc i umysłu. Mogłem także odczuwać poruszającą się energię w ciele i nie ważne, jak bardzo byłem zmęczony, kiedy zaczynałem ćwiczyć, energia zawsze zaczynała się poruszać. W większości dni mój umysł pozostawał skupiony na ruchach i oddychaniu, było to jak wybranie się na wakacje od napięć i stresu życia codziennego. Generalnie po treningu czułem się odświeżony i gotowy na dzień na poziomie umysłu i ciała.”
To powyższe doświadczenie zintegrowania ciała i umysłu na poziomie świadomości było charakterystyczne dla wielu uczestników na koniec 15 tygodniowego treningu.
Zmiany emocjonalne: także w tym obszarze, podobnie jak na początku eksperymentu, pewne doznania pozostały bez zmian, tzn. wzmocnione odczucie spokoju i wyciszenia umysłu. Nikt już nie odczuwał nerwowości i niepokoju, jak miało to miejsce przy pierwszych sesjach. Natomiast niektórzy zaczęli odczuwać smutek z powodu kończenia się tych zajęć. Odczucie nerwowości i niepokoju w pewnym stopniu przestało „męczyć” studentów, ponieważ zaznajomili się już z ruchami formy systemu qigong 8 Kawałków Brokatu. Także dlatego, że wyłączył im się już na stałe ich tryb oceniający umysłu i mogli w pełni oddać się tym ćwiczeniom.
Zmiany mentalne: również w tym obszarze studenci opisywali ponownie, jak ćwiczenia pomogły im w uzyskaniu większego mentalnego skupienia. Tym razem jednak nie wspominali już o uczuciu rozproszenia, jak miało to miejsce przy pierwszych treningach. Pod koniec eksperymentu studenci potrafili bardziej pozostać w doświadczeniu chwili obecnej.
Podsumowując, studenci po eksperymencie swoje efekty opisywali głównie w dwóch obszarach: lepszego poczucia się w swoim ciele – w kontakcie z nim oraz uzyskania większej zdolności koncentracji umysłu. Poza tym jednak studenci zajęć qigong zauważyli wiele subtelniejszych wrażeń tuż pod koniec treningu, jak lepsze czucie się w powolnych ruchach i nie odczuwanie już presji szybszego poruszania się a także poczuli integrację wzajemnego wpływu na siebie ciała, oddechu i umysłu.
Innym doświadczeniem, które odróżnia wrażenia studentów zaczynających i kończących 15 tygodniowy trening qigong, było odczuwanie i zintegrowanie z grupą z którą wspólnie ćwiczyli. Na początku w ankietach nie było w ogóle tematu doświadczeń związanych z grupą z czasem jednak studenci zaczęli czuć coraz większą wspólną więź z pozostałymi uczestnikami grupy. Jeden z uczestników opisał to tak: „Grupa czuła jak ja, a ja czułem jak grupa”. Wielu odczuwało wzajemne połączenie z innymi, szczególnie gdy zauważali, że wszyscy uczestnicy wykonywali w tej samej chwili ten sam ruch. Niektórzy zauważyli, że podczas tych ćwiczeń czuli się coraz bardziej w zgodzie ze sobą samym a to z kolei sprawiało, że czuli się jeszcze lepiej z grupą.
Wielu podkreślało, że z czasem coraz bardziej byli świadomi doświadczenia wspólnej energii grupy.
Źródło: http://media.wix.com/ugd/aebd20_aaf4aaebbaf0e6dab5e2ce8f6a909deb.pdf
